Елімізде халық саны жылдан-жылға арта түсуде. Сонымен қатар мал шаруашылығы да ұлғайып, мал басы да көбеюде. Соған сай жайылымдық жер тарылып, жағдайы күнен-күнге нашарлап барады. Жер жетіспегендіктен, халықтың малы жыл бойы тек қана ауыл маңында жайыла беріп, топырақты тоздырып жіберді. Күн сайын бір жерге жайылған орында малдың жапасы (көңі) сол жерде көбейе береді. Ол – зиянкестерге таптырмас азық, яғни  жәндіктердің шектен тыс көбейіп кетуіне әкеліп соғады. Зиянкестермен қоректенуге небір жабайы аң, тышқан, егеуқұйрық т.с.с ауылға жақындай береді. Олардан тарайтын аурулар, жайылған малмен ауылға жетіп, мал өнімін тұтынушы жергілікті халықтың денсаулығына зардабын тигізеді. Осы зиянды циклді тоқтатудың бірден бір жолы – топырақ құнарын қайта қалпына келтіру. Оның табиғи әрі төте жолы – жерімізге көптеп ағаш отырғызу. Еліміздің символы жалаң дала емес, ормандар болуы керек! Бұл сұрақтарды жергілікті халыққа да, экологияға тікелей пайда әкелетін көпфунционалды, новаторлық идеямен шешпесе мәселе созыла береді.